Είναι αληθινό αρχοντοχώρι ο Λαύκος ένα υπέροχο μπαλκόνι του Παγασητικού, από τα πιο εμβληματικά του Πηλίου.
Η καρδιά του Λαύκου χτυπάει στην πλατεία, μαζί με την καμπάνα της εκκλησιάς του, κοντά στο παραδοσιακό καφενείο του Εμμανουήλ Φορλίδα, που λειτουργεί αδιαλείπτως από το 1785.
Η μέρα, ωστόσο, στο ωραίο χωριό του Νοτίου Πηλίου ξεκινάει πολύ πιο νωρίς, από τις 4 τα χαράματα. Είναι η ώρα που ανάβουν τα ξύλα στον παραδοσιακό ξυλόφουρνο του Ιωάννη Δροσίτη.
Περιδιαβαίνουμε την πλατεία με την επιβλητική εκκλησία του Γενεσίου της Θεοτόκου του 1887. Είναι χτισμένη στη θέση της παλιάς μικρότερης, του 1756. Δίπλα δεσπόζει το ωραίο νεοκλασσικό καμπαναριό και τα δύο πανύψηλα, αιωνόβια κυπαρίσσια.
Παρεμπιπτόντως, ακόμα απορώ πόσους αιώνες ζωής μετρά το τεράστιο κυπαρίσσι της κεντρικής πλατείας!
Το Φάμπειο Μουσείο (παλιό Δημοτικό Σχολείο) ιδρύθηκε το 2005 προς τιμήν του Λαυκιώτη γλύπτη και ζωγράφου Θανάση Φάμπα, για να τιμηθεί και από τη γενέτειρά του ο ίδιος και η προσφορά του στην τέχνη και τον πολιτισμό.
Άλλα φημισμένα παιδιά του Λαύκου είναι ο παγκοσμίου φήμης κιθαρίστας Δημήτρης Φάμπας, η επίσης διάσημη κιθαρίστρια κόρη του Εύα Φάμπα και ο εικαστικός Αντώνης Ταβάνης.
Με το όνομα του τελευταίου λειτουργεί το ιδιαίτερο Μουσείο Ραδιοφώνου με τη συλλογή που δώρισε ο Γερμανός Βίλφρεντ Σοέπς.
Η παρουσία των ξένων, Ελλήνων και μη, υπήρξε ανέκαθεν ευεργετική για τον Λαύκο. Αγόραζαν και αγοράζουν σπίτια, αναπαλαιώνοντάς τα, δίνοντας νέα ζωή, έστω και για τον μισό χρόνο, στο χωριό που χτίστηκε μεταξύ 15ου και 16ου αιώνα και έχει γνωρίσει στο παρελθόν σημαντική οικονομική άνθηση.
Περιπλανιόμαστε με χαλαρωτικό περίπατο στα πλακόστρωτα στενά, θαυμάζουμε τα πετρόχτιστα αρχοντικά με τις ανάγλυφες χρονολογίες του 19ου αιώνα, τα σκαλιστά μαρμάρινα φουρούσια, τα βαριά σφυρήλατα κάγκελα στα μπαλκόνια.
Από την ίδρυσή του το 1976 έως και σήμερα ο Πολιτιστικός Σύλλογος Λαυκιωτών "η Δράση" έχει διοργανώσει πλήθος από πολιτιστικές και μουσικές εκδηλώσεις. Πρωτοχρονιάτικοι χοροί, Ανοιξιάτικες γιορτές, μουσικές βραδιές, αλλά και θεατρικά δρώμμενα.
Λειτουργεί Μουσική σχολή, Θεατρική σχολή καθώς και σχολή παραδοσιακών χορών.
Από το 2008 λειτουργεί μοντελοδρόμιο έξω από το Λαύκο, στην περιοχή Προφήτης Ηλίας. Ο Λαυκιώτης Γιώργος Τσιάμης, ερασιτέχνης κατασκευαστής αερομοντέλων, άρχισε να ασχολείται με τον αερομοντελισμό το 2006. Σιγά σιγά με δική του πρωτοβουλία και με την βοήθεια φίλων, άρχισε να διαμορφώνει το χώρο του μοντελοδρομίου.
Αφήνοντας στ΄αριστερά μας το μοντελοδρόμιο συνεχίζουμε τα επτά χιλιόμετρα χωματόδρομου που οδηγούν σε τεράστια κυπαρίσσια και ελαιώνες, δίπλα στη μονή του Αγίου Αθανασίου του 1795.
Στον Λαύκο επίσης υπάρχει αλευρόμυλος, που χρονολογείται στη δεκαετία του ’30. Σε αντίθεση με άλλους της ευρύτερης περιοχής, που ήταν ανεμόμυλοι ή υδρόμυλοι, αυτός είναι μηχανοκίνητος. Έχει εγκατεστημένη γεννήτρια με ηλεκτρικό ρεύμα που τροφοδοτούσε το χωριό με ηλεκτρικό ρεύμα τη δεκαετία του ’20, ’30 και μέχρι το 1947 - 48 περίπου. Είναι ένας χώρος που μπορεί κάποιος να επισκεφθεί.
Κατόπιν οδηγούμαστε προς το παλιό καλντερίμι που, για μια περίπου ώρα, κατηφορίζει πανέμορφο και ελικοειδές προς την παραλία. Η υπέροχη θέα προς την Μηλίνα,τον Αλατά και το Τρίκερι μας μαγεύει καθώς και οι πεταλούδες που μας ακολουθουν καθ΄ όλη τη διάρκεια της διαδρομής καθώς το κατεβαίνουμε.
Πριν από την κατασκευή του ασφάλτινου οδικού δικτύου αυτή ήταν η παραδοσιακή στράτα που συνέδεε τον μεσογειακό Λαύκο με την παραθαλάσσια Μηλίνα.
Ο Λαύκος μάς κερδίζει τόσο πολύ με την πρώτη γνωριμία, που θα σταθεί μια καλή αφορμή για να επιστρέψουμε στο φυσικό τοπίο των μυθικών Κενταύρων και σε όλα τα χωριά του νότιου Πηλίου που δροσίζονται από τη θέα και τις παραλίες τόσο του Παγασητικού κόλπου όσο και του Αιγαίου πελάγους.